Materiał pochodzi ze strony o nazwie “Mój Kalisz” prowadzonej za pośrednictwem portalu Facebook. Autorem tekstu jest Jacek Kłokocki. Zachęcamy do bezpośrednich odwiedzin: https://www.facebook.com/MojKalisz.JacekKlokocki/

Nie wiem jak Szanowni Czytelnicy, ale ja rozumiem zalecenia konserwatorskie dość jednoznacznie – zabytkowy bruk pamiętający dwie wojny światowe zostaje! Wieloletnia walka o zachowanie tego bruku, polegająca na pisaniu artykułów na Moim Kaliszu, przedrukowywaniu ich w kaliskich tygodnikach, a jeszcze wcześniej tocząc zaciekłe spory ze zwolennikami jego usunięcia bądź zeszlifowania na płasko, zakończyła się tym, że Urząd Konserwatorski stanął po właściwej stronie, zdrowego i historycznego rozsądku. Nazywano mnie „lobbystą branży kostki brukowej”. Sformułowanie o tyle nie trafne, że ja dążyłem do zachowania tej starej kostki, a nie zastąpienia jej nową, którą należałoby wyprodukować.

Wielokrotnie pisałem, że do chodzenia – jak nazwa wskazuje – są chodniki, a nie jezdnia, więc jak przywoływanym – jako argument – kobietom w szpilkach nawierzchnia na jezdni nie odpowiada, to mają od tego chodniki. Zresztą widok kobiety w szpilkach przechadzającej się po Śródmiejskiej czy Głównym Rynku należy do bardzo rzadkich widoków – argument słaby. Wygrała estetyka starówki, której staromiejski charakter zostanie zachowany. Ktokolwiek tu przyjedzie, będzie od razu widział, że jest to bruk stary, a nie współczesny, który ma ten stary tylko udawać.

Wymiana nawierzchni na kaliskich ulicach zapoczątkowana została jeszcze przed wybuchem Wielkiej Wojny i była inicjatywą legendarnego już prezydenta Bukowińskiego. Było to jedno z pierwszych i największych jego przedsięwzięć, mające na celu unowocześnienie miasta poprzez nadanie mu bardziej wielkomiejskiego wyglądu. W większości miast również i w Kaliszu ulice wybrukowane były okrągłymi kamieniami polnymi, powszechnie nazywane kocimi łbami. Ośrodki duże, do których przed wybuchem wojny aspirował Kalisz, wymieniały ten rodzaj bruku na bardziej szlachetny – jednorodny z granitu, sześcienny do ciaśniejszego układania, z wygładzoną powierzchnią.

Podejmowane decyzje przez kaliską delegaturę Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków nie zawsze i nie wszystkim odpowiadają. Sam miałem spory problem, aby odkręcić promowaną i zatwierdzoną już przez ten urząd decyzję o odbudowywaniu cokołu pomnika cara Aleksandra II – jednak udało się i to. W sprawie bruku poszło zdecydowanie łatwiej. Pewnie dlatego, że wcale nie trzeba było nikogo w wymienionym urzędzie, co do jego historycznej wartości, specjalnie przekonywać?

Jestem ciekaw jak teraz, wybrnie z tego pan architekt Rutkowski, którego praca wygrała konkurs na modernizację płyty Głównego Rynku. Nie ma na niej „ciągów komunikacyjnych […] biegnących wzdłuż pierzei rynku”. Mam nadzieję, że pani kierownik Beata Matusiak pozostanie w tej sprawie nieugięta. Trzymamy za to mocno kciuki!

– Jacek Kłokocki

 143 total views,  1 views today